Parole, dat is Italiaans voor woorden. Wij vinden Parole een goed passende titel voor onze updates. Daarom dus: Parole !

Gaan we naar de notaris?

Het is alweer ruim vier maanden geleden dat we Parole dodici (12) publiceerden, vlak voor de feestdagen, met als belangrijkste nieuws dat we een voorlopige koopovereenkomst hebben getekend, en dat deze een geldigheid heeft tot 15 januari. Dan moet de stand van zaken duidelijk zijn met betrekking tot de ontbindende voorwaarden, zoals mogen bestemmingen van ruimten gewijzigd worden, bijvoorbeeld van ‘agrarische opslag’ in ‘wonen’. Erg spannend allemaal, niet in de laatste plaats omdat we tijd verloren hebben vanwege het wachten op het antwoord van de eerste notaris, dat ook nog eens negatief bleek te zijn. 

Hoewel de feestdagen het aantal werkdagen drastisch beperken, is het onze ingenieur met hulp van twee collega’s toch gelukt om voor half januari duidelijkheid te geven. Dat is een klein feestje waard: we kunnen verder!

De weg naar de definitieve akte

In de in november opgestelde voorlopige koopovereenkomst staat als datum voor het passeren van de definitieve akte ‘31 januari 2024’ opgenomen, maar in januari blijkt dat dat veel te rooskleurig is. Eerst moet veel voorwerk worden gedaan voordat de notaris akkoord gaat met het laten passeren van de akte. Met mondelinge toezeggingen neemt de notaris beslist geen genoegen, nee, alles moet met officiële documenten duidelijk worden gemaakt. Dat is veel werk en kost veel tijd. Zo moeten van alle gebouwen, verblijfsruimtes en terreinen niet alleen de afmetingen maar ook de bestemming correct geregistreerd staan bij het kadaster en de gemeente. Omdat we de bestemming meteen laten wijzigen, kunnen we het huis straks gebruiken als gastenverblijf. Daardoor mogen we een snellere en eenvoudigere procedure volgen voor de verbouwing. 

Met de verkopers wordt overeengekomen dat de overdracht ergens tussen 26 februari en 15 maart zal zijn en dit wordt vastgelegd in een addendum. Maar hoe verder de dagen vorderen in februari, hoe duidelijker het wordt dat de verkoopakte ècht niet voor 15 maart zal kunnen passeren bij de notaris. En wéér wordt een addendum opgesteld en zetten wij, net als de vijf verkopers, weer onze handtekeningen. De datum ‘30 04 2024’ staat er nu. Dat moet toch wel goed komen, zou je zeggen, met zo’n ruime marge…

In de loop van maart wordt steeds duidelijker dat alle vereiste documenten, toestemmingen, etc. eraan zitten te komen. Onze makelaar gaat alvast een afspraak plannen bij de notaris: woensdag 10 april om 16.30 uur, o, zo spannend…!!

Op weg naar Sicilië

Woensdag 27 maart vertrekken we naar Sicilië. We realiseren ons dat dit misschien wel de laatste retourtickets zijn die we hebben geboekt… Na halverwege de ochtend in een door Saharazand gehuld Catania te zijn geland, rijden we met de huurauto naar Ragusa. Ten zuiden van deze stad zullen we de komende weken verblijven, in een appartement bij lieve vrienden die ons al verwachten met een heerlijke lunch. Nadat we later ‘s middags boodschappen gedaan hebben, nemen we een kijkje bij ons nieuwe huis. Wat is het er prachtig groen en wat bloeien er veel bloemen, zo mooi!

Terwijl we staan te kijken en te genieten stopt er een auto: de inzittenden blijken één van onze toekomstige buren te zijn, hoe leuk is dat! We hebben direct een gezellig gesprek en we vertellen dat we binnenkort beslist langs komen. Kennismaken met onze nieuwe buren staat absoluut op ons to do-lijstje. We realiseren ons dat het toch zo ontzettend fijn (en handig) is dat we behoorlijk goed Italiaans spreken. Dat zien we op tv bij ‘Ik Vertrek’ nog weleens anders….

Goede Vrijdag, Venerdi Santo

Op Sicilië worden (katholieke) feestdagen op veel plekken nog volgens eeuwenoude tradities gevierd. In de Siciliaanse keuken vind je veel voorbeelden van typische gerechten of zoetigheden die gedurende deze dagen op tafel komen tijdens familiesamenkomsten. Maar ook zijn er bijvoorbeeld processies, en wij besluiten om op Goede Vrijdag ‘s avonds een processie bij te wonen in Ragusa Ibla, het oudste deel van Ragusa. Maar voordat het zover is, gaan we eerst op stap in een groot winkelcentrum. Van bepaalde spullen die we vanuit Nederland willen meenemen naar Sicilië, willen we zeker weten dat we er dan ook gebruik van kunnen blijven maken. Zijn er navullingen, reserveonderdelen etc. te koop? Terwijl we in het winkelcentrum zijn, krijgen we via Whatsapp van onze makelaar te horen dat alle formaliteiten rond zijn. Op 10 april kunnen we zelf de akte ondertekenen bij de notaris, wauw, fantastisch! Een extra Goede Vrijdag voor ons!  

‘s Avonds zijn we in Ragusa Ibla en zien we de beelden van het Lichaam van Christus en van de Onze-Lieve-Vrouw van Smarten de Dom van San Giorgio uitgedragen worden. Hierna volgt een optocht van ruim 2 uur door de, soms heel nauwe, straten van Ibla. Achter verschillende kerkgenootschappen met elk hun eigen vaandel lopen een muziekkorps en vele belangstellenden mee. We zijn erg onder de indruk van de sfeer en zien dat hele families deelnemen aan deze processie.

Pasen en daarna

Onze vrienden nodigen ons uit voor een uitgebreide pranzo (lunch) op Eerste Paasdag, Pasqua. Maar voordat het zover is moeten er zaterdags eerst heel veel typische hartige en zoete gerechten worden gemaakt. We moeten beslist komen kijken en we zien hoe behendig nonna (oma) van ruim 80 samen met haar schoondochter (onze vriendin) met de hand het ene na het andere deeggerecht in elkaar ‘draaien’. Urenlang zijn ze samen bezig en als de oventijd voorbij is, zien we als resultaat een uitgebreide verzameling heerlijk geurende gerechten.

De volgende dag zitten we met zo’n 15 personen, allemaal familie, buiten urenlang aan een tafel vol met lekkernijen, heel gezellig! Pas tegen 23 uur is het allemaal voorbij, wat hebben we genoten en hoe leuk is het om zoveel nieuwe mensen te leren kennen.

Na Pasen gaan we langs bij Filippo, onze ingenieur, om te overleggen over de mogelijkheden die er zijn om het huis naar onze wensen te verbouwen zodra we de sleutel in handen hebben. Het is heel handig dat hij het hele huis heeft ingemeten en er accurate kaarten van heeft gemaakt, waardoor het makkelijker is om je een voorstelling van de mogelijkheden te maken. Waar kunnen muren worden doorgebroken en waar niet? Hoe kunnen we voldoende daglicht in de kamers krijgen? Wat kunnen we doen om de kamers ruim en comfortabel te krijgen? We hoeven nog niet te kiezen, maar weten nu wel dat de grootste wensen die we hebben, op papier mogelijk zijn. 

We gaan op een andere dag op bezoek bij ‘lotgenoten’ uit België die in de buurt van Avola een woning hebben gekocht, of liever gezegd, twee identieke woningen op één grondstuk. Als wij aankomen zijn de muratori (de metselaars) druk bezig in één ervan. We horen verhalen over van alles wat mis kan gaan, maar we worden vooral deelgenoot van de trots, blijdschap en het enthousiasme over hun mooie plek met zicht op de Etna én de kust bij Syracuse, een plek waar de familie zich echt thuis voelt.

In de dagen tot aan de afspraak met de notaris proberen we ons zo veel als mogelijk voor te bereiden op het leven op Sicilië. We weten dat het leven in een ander land altijd anders zal zijn dan thuis, we stellen ons erop in dat alles anders zal gaan dan we gewend zijn in Nederland. En waar we ook komen, we worden steeds super vriendelijk geholpen en er wordt duidelijk uitgelegd hoe alles in zijn werk gaat.

We hebben een Italiaans telefoonnummer nodig, dus we vergelijken een aantal aanbieders met elkaar.  Bij de aanbieder van onze keuze lopen we binnen een uurtje de winkel weer uit, mèt ons nieuwe nummer al actief. Een nummer dat we ook kunnen blijven gebruiken als we zijn verhuisd naar Sicilië, zo wordt ons verteld.

Een bankrekening openen is wat lastiger, want niet alle banken bieden een betaalrekening voor buitenlanders. We maken een afspraak en met alle documenten gaan we op de afgesproken dag en tijd naar het bankfiliaal. We vullen maar liefst 21 (!) pagina’s met vragen in, zetten 6 keer onze handtekeningen en 2 uur later staan we weer buiten. En het is gelukt: na 3 weken wordt de rekening aan ons vrijgegeven.

We bezoeken een apotheek om te zien of ook op Sicilië dezelfde medicijnen kunnen worden geleverd. We worden ook hier erg vriendelijk en goed geholpen en het blijkt dat de benodigde medicijnen zonder problemen leverbaar zijn. 

Voor een beveiligd mailadres die je kunt gebruiken om met overheidsdiensten te kunnen communiceren (voor de ingewijden onder ons: een PEC), gaan we naar een postkantoor. Ook hier moeten we de nodige formulieren invullen, diverse medewerkers springen zelfs bij om alle benodigde codes in het systeem in te vullen. Een heel gedoe… We zijn een uur verder, maar dan zegt de computer “no”. Servizio non disponibile – systeem niet beschikbaar! Of we misschien de volgende dag terug willen komen? 

De volgende ochtend staan we weer op de stoep; gelukkig heeft de computer de eerder ingevulde gegevens bewaard. De medewerkers proberen andere codes uit, zelfs de helpdesk wordt ter plekke gebeld en dan blijkt uiteindelijk de reden waardoor we niet verder komen: we hebben geen bankrekening bij Poste Italiane! Als buitenlanders kunnen we die bij de Poste ook helemaal niet openen! We bedanken de medewerkers voor al het geduld dat ze met ons hebben gehad en zullen nu een PEC op een andere manier moeten gaan regelen…

We gaan, op de bonnefooi, bij onze toekomstige buren langs. Rondom ons terrein staan wat huizen en het lijkt ons erg prettig om met de bewoners kennis te maken. Dan weten zij wie wij zijn en kunnen we ze informeren over wat we van plan zijn en vragen of ze een oogje in het zeil kunnen houden zolang we er nog niet wonen. En als het leuke contacten worden, komt dat ongetwijfeld goed van pas zodra we er eenmaal wèl wonen. 

De huizen staan langs een onverharde weg die op het oog goed toegankelijk is, maar we besluiten om de auto bij de hoofdweg achter te laten en te voet verder te gaan. De eerste paar huizen lijken niet permanent bewoond, maar dan zien we iemand buiten lopen en die spreken we aan. Buongiorno! Vriendelijk worden we begroet en na een korte uitleg van onze kant worden we voor de koffie uitgenodigd en hebben we een leuk gesprek.

Zo gaat het bij diverse andere huizen ook. We komen te weten welke huizen niet en welke wel permanent bewoond zijn. Van de laatste categorie blijken de bewoners allemaal familie van elkaar. We horen over de rijke historie van het buurtschap, alles bij elkaar zijn we erg blij met hoe we ontvangen zijn en de fijne contacten die zijn ontstaan. We geven iedereen een paar leuke houten klompjes met een kaartje eraan waarop we onze namen en ons Italiaanse telefoonnummer hebben geschreven. Dit wordt erg gewaardeerd.

Het is bijna zover, maar dan…

Op maandag 8 april laat in de middag, terwijl we de concept-akte aan het controleren zijn die we van de notaris hebben gekregen, krijgen we een bericht van onze makelaar. In het hypotheekregister staat nog een hypotheek op ons huis vermeld. Volgens de makelaar van de verkopers gaat het om een inmiddels afbetaalde hypotheek en is het doorhalen alleen maar een administratieve handeling die nog moet worden gedaan. We stellen voor om het doorhalen door de notaris te laten doen, maar de notaris gaat daar niet mee akkoord: verkoop kan alleen plaatsvinden als het pand gegarandeerd schuldenvrij is.

De makelaar van de verkopers en de betreffende verkoper zelf proberen de doorhaling van de hypotheek nog op tijd in orde te krijgen. Maar helaas wordt dinsdagavond, minder dan 24 uur voor de afspraak bij de notaris, duidelijk dat het ondertekenen van de koopakte niet doorgaat……. Het doorhalen van de registratie in het hypotheekregister kan namelijk 30 tot zelfs wel 60 dagen duren…. Zo jammer voor ons! Toch zitten we de volgende middag wel bij de notaris, maar nu om een volmacht te regelen waarmee onze vrienden in Ragusa namens ons mogen tekenen zodra alles in orde is.

De Siciliaanse notaris (door Pauline)

Op woensdagmiddag rijden we naar de afspraak met de notaris als onze makelaar Nicolas nog een spraakbericht stuurt: “O ja, als jullie straks je handtekening moeten zetten, dan moet dat in schoonschrift. Dus duidelijk leesbaar en alles netjes aan elkaar geschreven, zoals je dat op de lagere school hebt geleerd.” De krabbel die we ons hele leven al zetten doet er hier dus niet toe….Ai, ik schrik, ik was het helemaal vergeten van die handtekening in schoonschrift, terwijl ik nota bene onlangs opnieuw de video over de Notaris van Nicolas nog had bekeken. Voor Hans heeft het niet zoveel consequenties, maar als ik in schoonschrift met mijn meisjesnaam en alledrie mijn voornamen moet ondertekenen in plaats van de handtekening die ik na bijna 36 jaar huwelijk inmiddels met m’n ogen dicht kan plaatsen? Pfff, dat is een heel ander verhaal! Gelukkig hebben we nog tijd voordat we bij de notaris worden verwacht, en wachtende in de auto begin ik driftig in de lucht in prachtig schoonschrift te oefenen. Want stel je voor dat het mis gaat zometeen…. dan moet er een nieuw document komen…..dat kan en mag toch niet gebeuren….?

In de wachtkamer kan ik nog verder oefenen, de notaris is ondertussen druk met het controleren van onze paspoorten en andere zaken in zijn kantoor. Makelaar Nicolas lacht zich ondertussen een breuk daar ergens in Viareggio en stuurt ook een foto met een uitgeschreven voorbeeld van hoe ik zou moeten tekenen, lol. Gelukkig vind ik een prachtig voorbeeld op internet van de diverse letters in schoonschrift, en als we eindelijk bij de notaris in zijn kantoor aan tafel zitten, komen de nog aanwezige plexiglas Coronaschermen goed van pas: daar kan mijn telefoon prima tegenaan leunen.

Als het moment van tekenen is aangebroken, kijk ik goed naar het voorbeeld op mijn telefoon, pak de pen en….. daar staat mijn handtekening in schoonschrift, niet één, maar twee keer mag ik ‘m zetten! Ik ben niet helemaal tevreden, maar de notaris roept uitgelaten ‘buono, buono’ dus pfffff, er hoeft niets overnieuw, nee, het is gewoon helemaal goed zo!

Het notarisbezoek is een leuke ervaring. In rap Italiaans informeert hij ons over de gang van zaken en stelt hij ons enkele vragen. En voordat we überhaupt in zijn kantoor worden uitgenodigd, moeten we toch eerst maar eens uitleggen waarom het huis ons permanente verblijf wordt. Buitenlanders kopen voornamelijk een tweede huis en daarvoor geldt een véél hoger tarief voor de overdrachtsbelasting. Als we zouden proberen deze regeling te misbruiken, dan gelden daarvoor hoge boetes en de notaris wil daar niet aan meewerken. Nadat we uitgelegd hebben dat we ècht gaan emigreren binnen de door de wet gestelde termijn en dat het huis al bewoonbaar is voordat we gaan verbouwen, nodigt hij ons uit in zijn kantoor.

In de volmacht staat wie namens ons de koopakte mag ondertekenen. Maar ook alle onderdelen die in de koopakte zelf staan: een beschrijving van het huis en de percelen, de berekening van de kadastrale waarde (voor onder andere de overdrachtsbelasting) en natuurlijk de namen van de verkopers en onze namen. De notaris leest alles op en wij moeten controleren of alles klopt, best spannend allemaal! En ook al ondertekenen we nu niet de èchte koopakte, we maken er toch een feestje van! 

Anderhalve dag later gaan we weer terug naar Nederland. We kijken terug op een drukke en spannende tijd op Sicilië, met veel nieuwe en intense ervaringen. We zijn tevreden over wat we hebben bereikt in deze korte tijd, ook al hebben we nog niet ècht de sleutels van ons nieuwe huis in handen.

Alla prossima!

In de volgende Parole meer over het langverwachte moment van ondertekenen van de akte, de voorbereiding van onze emigratie en…. we hebben een naam voor ons nieuwe huis, ons toekomstig gastenverblijf! 

Natuurlijk zijn we ook nu benieuwd wat je vindt van deze Parole, misschien wil je wat van ons weten, heb je een tip, of top…. hieronder ons mailadres: 
Hans en Pauline Op weg naar Sicilië
opwegnaarsicilie @ gmail.com