Parole, dat is Italiaans voor woorden. Wij vinden Parole een goed passende titel voor onze updates. Daarom dus: Parole !

In de afgelopen maanden zijn er veel nieuwe inschrijvingen voor onze “Parole” bij gekomen. Leuk dat jullie onze avonturen willen volgen!  

Krijg je Parole nog niet via mail toegestuurd? Geef je hier op: Inschrijven nieuwsbrief Parole

Al vele jaren dromen wij (Hans en Pauline Bloemendaal) ervan om naar Sicilië te emigreren om daar een gastenverblijf te openen. Sinds 2019 zijn we bezig deze droom te realiseren.  Met hulp van de Droomplekacademie hebben we een uniek gastenconcept ontwikkeld en twee jaar intensieve studie heeft ons Italiaans flink verbeterd. Sinds 2021 zijn we meerdere keren in het zuidoosten van Sicilië op huizenjacht geweest en hebben we ontdekt dat het kopen van een huis in Italië heel anders verloopt dan in Nederland. In 2024 hebben we onze droomplek gekocht. In onze nieuwsberichten Parole vertellen wij jullie over onze ervaringen en de uitdagingen die we tegenkomen om onze droom te realiseren.

De afgelopen tijd

Er zijn veel maanden verstreken sinds de vorige Parole is verschenen, dat was eind augustus namelijk. Zijn we misschien in winterslaap? Nou nee, integendeel…. Er is veel gebeurd, heel veel, en er gebeurt nog meer…

Nadat in mei het nieuwe (t)huis op Sicilië ons eigendom is geworden zijn we gestart met het “ontspullen” in onze woning in Arnhem om zo min mogelijk te hoeven verhuizen en natuurlijk ook om het verkopen van het huis te vergemakkelijken. Garageverkoop, Marktplaats, kringloop en afvalstation… wat een spullen kan je in ruim 25 jaar verzamelen! 

Vanaf half augustus staat ons huis in Nederland te koop. Ondanks alle verhalen dat de huizen als warme broodjes worden verkocht blijkt dat bij ons huis niet zo gemakkelijk te gaan. Op enig moment is het gewoon stil eigenlijk. Maar nadat we het huis even uit de verkoop halen en het begin december opnieuw in de markt zetten met een wat lagere vraagprijs, gaat het ineens snel. We kunnen nu vertellen dat het (ver)koopcontract inmiddels is getekend.

Omdat we in november geen zicht hebben op de verkoop van onze woning in Nederland, besluiten we een reis naar Sicilië te boeken. Drie weken in januari, bedoeld om het deel van het huis op Sicilië waar wij zullen gaan wonen, gereed te maken voor bewoning. En ook om met onze bouwkundig ingenieur ter plekke de ideeën voor de verbouwing te bespreken, met name de ‘open eindjes’. Natuurlijk moet er een elektricien komen: de elektra moet worden gecontroleerd op veiligheid en worden uitgebreid om bijvoorbeeld op inductie te koken. De houtgestookte boiler willen we vervangen door een elektrische en een airconditioning voor verwarming in de winter en verkoeling in de zomer staat ook op ons verlanglijstje.

We willen ook langs diverse instanties gaan. Bijvoorbeeld naar de gemeente om duidelijk te krijgen hoe het proces van inschrijving gaat en wat daarvoor nodig is. Want straks even teruggaan naar Nederland om één ontbrekend papiertje op te halen, doen we liever niet.

Nu het huis in Nederland verkocht is

Ook in Nederland breekt een periode aan van veel, ja heel veel regelen. Alles wat we maar kunnen bedenken brengen we onder in een digitale takenlijst, gerubriceerd naar onderwerp en met een koppeling naar onze agenda’s.Denk bijvoorbeeld aan “Hoe en wanneer gaan we verhuizen en met wie?”, “Welke documenten hebben Italiaanse instanties nodig en moeten we dus meenemen vanuit Nederland?”, “Wanneer moeten we welke abonnementen opzeggen?” en “Hoe gaan we onze twee katten meenemen en wat is daarvoor nodig?”.

In de eerste week van januari komen er 3 verhuisbedrijven bij ons thuis om met ons hun plan van aanpak te bespreken met betrekking tot de verhuizing van onze inboedel naar Sicilië en een inventarisatie te maken zodat ze een offerte kunnen uitbrengen. 

Drie weken op Sicilië

Zaterdag 11 januari vertrekken we naar Sicilië. Als we in de loop van de middag in Catania uit het vliegtuig stappen, zien en voelen we dat het lente is, heerlijk! Kort na 18 uur arriveren we op ons logeeradres, het appartement van onze vrienden vlakbij Marina di Ragusa waar we de komende 3 weken zullen verblijven. Al snel zitten we bij hen aan de koffie en komen de verhalen maar bovenal: de sleutels van ons huis, wat een bos! Die hadden zij immers in hun bezit omdat zij bij volmacht in mei hebben getekend bij de notaris. Natuurlijk gaan we de volgende ochtend naar ons huis. Zo bijzonder om voor het eerst zelf het hek, de poort en de toegangsdeur naar ons toekomstig woongedeelte te openen! Maar het voelt meteen goed, heel vertrouwd eigenlijk. 

Ons woongedeelte zien we voor het eerst leeg, op wat keukenkasten en een tafel met een paar stoelen na, maar dat hadden we afgesproken met de vorige eigenaar van dit gedeelte van de boerderij. Ons wordt duidelijk dat het toch een goed idee is om de wanden en de plafonds te witten, het is wel te zien dat er al jaren niemand meer heeft gewoond en er geen verwarming aanwezig is binnen. Maar al met al ziet het er niet slecht uit. We maken plannen wat we gaan doen en maken een boodschappenlijst. Het zal immers onze tijdelijke woonplek worden want ook dit deel van de boerderij zal worden opgeknapt, dus we willen niet veel meer doen dan wat echt nodig is.

De bouwkundig ingenieur en de elektricien komen

Op dinsdag hebben we in de loop van de ochtend een afspraak met onze bouwkundig ingenieur. We lopen letterlijk en figuurlijk alles door, aan de hand van de ideeën die we al een poosje hebben over de toekomstige bestemming van elke ruimte. Nu we ter plekke zijn, is het makkelijker met elkaar te overleggen en van gedachte te wisselen over verschillende opties. We nemen een besluit over hoe ‘kamer 5’ eruit moet komen te zien, in Nederland kwamen we daar achter de computer niet uit. Onze ingenieur komt met een voorstel om de eerste twee kamers samen te voegen tot één kamer met badkamer waardoor realisatie van twee badkamers in de achterliggende voormalige hooiopslag niet nodig is. Dat scheelt een hoop breekwerk door de dikke muren! De nu missende kamer kunnen we maken aan de achterzijde van de boerderij. Dat heeft tot gevolg dat de toekomstige gasten in deze kamer eigenlijk niet binnen de veilige muren van de Mannara zullen slapen…. Gekscherend krijgt de kamer van onze ingenieur dan ook de naam ‘camera pecora nera’ ofwel ‘kamer het zwarte schaap’.

‘s Middags komt de elektricien die met ons en de ingenieur bekijkt hoe en waar de elektriciteit vernieuwd en uitgebreid moet worden. We willen, net als in Nederland, op inductie gaan koken dus dat vergt een aanpassing van de stroomvoorziening. Er zal een airco komen voor koeling in de zomer en verwarming in de winter, de houtgestookte boiler wordt vervangen door een elektrische en door een filter te plaatsen op de watertoevoer, zal het water drinkbaar worden. Het water dat uit onze kranen komt, is afkomstig uit de enorme ondergrondse regenwateropvang aan de achterzijde van de boerderij. Het is de bedoeling dat de elektricien in maart aan de slag gaat met de werkzaamheden.

Onze nieuwe koelkast en het inductiefornuis staan al te wachten!

O jee, het dak lekt!

Hoewel het bij onze aankomst heerlijk weer was op Sicilië, blijkt in de dagen erna dat we toch Hollands weer meegebracht hebben: op sommige dagen valt behoorlijk wat regen, en ook de wind gaat soms flink tekeer. De bevolking is blij met de regen, er was immers al maanden niets gevallen en de grond snakt naar water. En wij? Nou, aanvankelijk zijn we niet zo blij met al die nattigheid, het is er nog koud bij ook. Dan ontdekken we op een ochtend water op de vloer in onze toekomstige slaapkamer, o jee, waar komt dat vandaan? Door de buitengevel heen misschien, uit de regenpijp aan de andere kant kletterde het water immers zo de binnenplaats op maar loopt dat misschien ook de slaapkamer in? Maar nee, al gauw zien we dat het drupt vanuit het plafond, en niet zo weinig ook. Een pas gekochte emmer gaat dienst doen als opvangbak, en wij kopen bij de bouwmarkt daklijm.

Het slechte weer maakt plaats voor prachtig voorjaarsweer en met behulp van een door een van de verkopers achtergelaten ladder klimt Hans het dak op om alle naden opnieuw te behandelen. Halverwege de laatste week regent het weer een aantal uren achter elkaar, maar gelukkig blijkt in de dagen erna dat er geen water ligt op plekken waar dat niet hoort. De plaatselijke bevolking was blij met de regen, maar wij eigenlijk ook, want over een poosje staat ons bed op de plek waar het dak lekte …

Aan het werk, maar dan….

We gaan aan de slag! In de woonkamer zit een apart kleurtje stuc op de wanden, die gaan we er eerst afhalen. Een mondkapje is geen overbodige luxe, tjonge, wat een stof veroorzaakt dat afsteken! Als alles bij elkaar is geveegd en verwijderd, breekt het moment aan om te gaan witten! Hans neemt dit op zich, hij start in de woonkeuken. Niet alleen de muren krijgen een frisse, witte kleur, ook het plafond neemt hij mee. Het valt niet mee: soms vallen de stukken stuc zó van de muur of het plafond en kan hij opnieuw voorzichtig proberen om het grijze beton toch onder een wit kleurtje te laten verdwijnen. 

Pauline houdt ondertussen alles zo schoon mogelijk en gaat ook buiten aan de slag. Een van de vorige eigenaren komt met haar man langs en vertelt dat het tijd is om de kappertjesplanten en de rozen te snoeien. Pauline vindt een snoeischaar dus hopla, kappertje spelen bij de kappertjesplanten. 

Ondertussen schiet het witten van de woonkeuken al lekker op maar dan…. vlakbij de deur naar de slaapkamer…. breekt er weer een deel stuc af onder de verfroller. Pauline schiet in de lach want wat er nu tevoorschijn komt? Echt heel bijzonder: een silhouet van een man! Onze fantasie slaat natuurlijk meteen op hol: dit is geen toeval, dit is het silhouet van iemand die op een of andere manier een link heeft met ons huis. Die nu z’n nieuwe bewoners in de gaten houdt, ja, ja, dat zal het zijn. Nou nee hoor, zo bijgelovig zijn we echt niet maar we hebben wel een verhaal en ook onze Siciliaanse vrienden vinden het prachtig!

In de dagen die volgen wordt het steeds witter in ons huis, én steeds schoner. Het maakt dat we ook echt steeds meer voelen dat het ons nieuwe thuis-in-wording is. Eerder zijn het door ons gekochte inductie fornuis en de koel-/vrieskast geleverd, en in de laatste week halen we bij de Ikea in Catania ons nieuwe bed plus toebehoren op. Zo handig die bouwpakketten van Ikea, het past allemaal gewoon in onze huurauto. We laten de apparaten en het bed nog wel in de verpakking, de elektricien moet immers nog aan het werk en dan is het niet handig als alles is uitgepakt en op de definitieve plek staat. En wij weten wat ons nog te wachten staat als we in april met onze katten aankomen in ons nieuwe thuis. 

Van het ene naar het andere loket

Wij Nederlanders zijn inmiddels helemaal gewend dat we veel zaken online kunnen regelen met instanties zoals energiemaatschappij, gemeente en zorgverzekeraar. Vanuit huis, op een zelf gekozen moment een bericht sturen is ons al heel wat jaartjes gewoon. Nou, in veel andere landen gaat dat nog echt niet zo en ook wij zullen er heel erg aan moeten wennen dat we de meeste zaken juist niet online kunnen regelen. Zo zitten we op maandag in de wachtruimte bij de energiemaatschappij: we hebben twee energiemeters en van één klopt het adres niet wat de energiemaatschappij eraan gekoppeld heeft. Ook bij de instanties waar we later langsgaan, merken we dat we langer in de wachtkamer zitten dan dat we bezig zijn aan het loket als we eenmaal aan de beurt zijn. Maar in de wachtruimte van de energiemaatschappij hebben we een heel leuk gesprek met een andere wachtende, inwoonster van Ragusa. Tja, dat maak je natuurlijk niet mee als je thuis vanachter de computer alles kunt regelen. 

In onze laatste week gaan we naar het regionale zorgkantoor. Het is ons namelijk niet duidelijk hoe we ons moeten verzekeren als we op Sicilië wonen, wat we nodig hebben om ons te verzekeren en natuurlijk wat de kosten zijn. Onze vrienden vertellen ons waar we moeten zijn, dus vol goede moed gaan we op pad. Eenmaal in het kantoor moeten we natuurlijk eerst onze beurt afwachten, en dan valt ons op dat het woord ‘privacy’ blijkbaar niet vertaald kan worden in het Italiaans: alle gesprekken die aan de loketten worden gevoerd, zijn door de wachtenden te volgen. Volgens de medewerker die ons te woord staat, zijn we aan het verkeerde loket en hij schrijft op een briefje het adres en de naam van degene waar we wel moeten zijn. We rijden maar direct naar dat kantoor en daar zijn we nagenoeg meteen aan de beurt. Al snel wordt duidelijk dat het niet makkelijk is om ons de juiste informatie te geven. We zijn namelijk niet met pensioen maar we hebben ook geen betaalde baan als we binnenkort op Sicilië wonen. De dossierkast wordt opengetrokken, de medewerkster herinnert zich namelijk een andere Nederlander die daar was komen wonen, maar dat verhaal blijkt toch niet vergelijkbaar met het onze. Ook overlegt ze met een collega en houdt ze ruggespraak via de telefoon met weer een andere collega. Na een half uur staan we weer buiten, wel wat wijzer geworden maar het blijft toch wel een lastige materie.

Weer terug in Nederland

Na drie weken op Sicilië te zijn geweest, gaan we weer terug naar Nederland. We kijken met een goed gevoel terug op alles wat we gedaan hebben, en nu moeten we in Nederland flink aan de slag. Op 1 april staat de overdracht van ons huis gepland, we hebben met het gekozen verhuisbedrijf contact over de dag waarop ze onze inboedel komen ophalen en het moment waarop de verhuiswagen aankomt bij ons huis op Sicilië. Dat wordt zogezegd ook nog een dingetje: de verhuiswagen kan niet bij ons huis komen. De 100 meter lange toegangsweg is op sommige punten te smal, mede door een bocht erin en door de muurtjes van gestapelde stenen aan weerskanten is hieraan ook echt niets te doen. Er zal dus met een pendelvoertuig gewerkt gaan worden: de verhuiswagen blijft op een veilige plek staan, van daaruit zal de inboedel in etappes overgeladen worden in een pendelvoertuig waarmee vervolgens de laatste 200 meter naar ons huis afgelegd zal worden. Wij moeten zorgen voor dat pendelvoertuig, maar gelukkig zal voor het huren daarvan onze vriend zorgen. 

We moeten allerlei abonnementen opzeggen, voor de spullen uit ons huis die we niet meenemen een andere bestemming zoeken en de rest inpakken. Ook onze vliegreis gaan we boeken, dat moet er eentje zijn waarbij we onze twee katten mee kunnen nemen aan boord. En natuurlijk zullen we onze familie en vrienden niet vergeten geen afscheid, dat vinden we zo beladen, maar wel een ‘arrivederci tot ziens’. Er komt heel wat kijken bij een emigratie, maar we doen ons best alles in een overzicht te zetten en goed bij te houden wat we wanneer moeten doen en wat we kunnen afvinken omdat het afgehandeld is.

Kortom: we zijn druk, druk en nog eens druk. Maar wat zeggen ze dan op Sicilië? ‘Piano, piano’. En dan bedoelen ze niet dat muziekinstrument, maar wel ‘rustig aan, het komt goed’. En het komt ook goed.

Alla prossima

De volgende Parole zal jullie vanuit Sicilië worden toegestuurd. Daarin geven we een terugblik op de emigratie, vertellen we over de stand van zaken rondom de verbouwplannen en natuurlijk laten we jullie weten hoe het met ons gaat in ons nieuwe thuis!

Natuurlijk zijn we ook nu benieuwd wat je vindt van deze Parole, misschien wil je wat van ons weten, heb je een tip, of top…. hieronder ons mailadres: 
Hans en Pauline Op weg naar Sicilië
opwegnaarsicilie @ gmail.com