Parole, dat is Italiaans voor woorden. Wij vinden Parole een goed passende titel voor onze updates. Daarom dus: Parole !

Buongiorno (goedendag)!

De zomer heeft plaatsgemaakt voor de herfst en nu zijn we aan het begin van de winter beland. Maar voelt dat ook zo voor ons? We hebben weer van alles beleefd en nemen jullie graag mee in onze belevenissen in deze laatste Parole van het jaar 2025.

Het belangrijkste nieuws eerst: de verbouwplannen!

Geduld, geduld, geduld, en nog eens heel veel geduld. Het blijft moeilijk met onze Nederlandse genen maar woon je in Italië, dan moet je dit echt kunnen opbrengen. Wij dus ook. Zoals we in de vorige Parole schreven, is onze ingenieur in juli met ons langs diverse instanties hier in Ragusa geweest om duidelijk te krijgen waar haken en ogen zitten waarmee hij rekening kan houden bij het ontwerp. Met uiteindelijk als bedoeling de verbouwplannen zo soepel en snel mogelijk langs die instanties te loodsen.

Een van de eerste en tevens grootste zaken die aangepakt zal worden is de vervanging van de daken. Om meer eenheid te krijgen, zullen een paar daken op gelijke hoogte worden gebracht en platte daken veranderen in puntdaken. Op alle daken willen we de voor boerderijen in deze omgeving typische dakpannen gebruiken.

Op een ochtend eind november spreken we met onze ingenieur de ontwerpen voor de diverse ruimten door. Hij blijkt interessante ideeën te hebben voor de indeling. Want ondanks dat er voldoende ruimte is, is het voor ons moeilijk om de kamers zo in te delen dat ze voldoen aan zowel onze wensen als aan de wettelijke normen waaraan we ons moeten houden. Tijdens het gesprek past hij op zijn computer de tekeningen aan, zodat we ook meteen een beeld hebben bij de keuzes die we maken. In de weken erna gaat hij bezig met het voorbereiden van de aanvraag voor de verbouwing en we vinden het leuk om de aanzichten die hij heeft gemaakt met jullie te delen. De tekeningen zijn vers van de pers, we hebben ze nèt voor de kerst onder ogen gekregen! 

De verandering die het meest in het oog springt is een extra dakterras en zonnepanelen. Dit pand zal geheel voor onze gasten worden gebruikt. 

Het platte dak krijgt in de nieuwe plannen ook een pannendak. 

Wat wel fijn is aan de plannen, is dat er in het gastendeel geen muren hoeven te worden verplaatst, waardoor de bouwkundige aanpassingen redelijk beperkt zullen zijn. Neemt niet weg dat wel het hele dak vervangen zal moeten worden…

In oktober hebben we de eerste kleine renovatie uitgevoerd: het (enkel) glas van het raam in onze slaapkamer was kapot. Er zat al een breuk in maar in het voorjaar kwam daar nog eentje bij. Voor de veiligheid hielden we het raam dicht maar de beste oplossing was natuurlijk een nieuw raam. Die konden we bestellen bij de bouwmarkt en na levering heeft Hans samen met een vriend het oude raam veilig verwijderd, het nieuwe raam geplaatst en de vensterbank betegeld. Dubbel glas in een kunststof kozijn en draai-/kiepmogelijkheid: we zijn er heel blij mee!

Afvalbelasting

In de vorige Parole schreven we over de afvalbelasting die we in oktober voor het eerst zouden moeten gaan betalen. En inderdaad, via een mail van de gemeente ontvingen we de aanslag. En wat voor één: we schrokken van het enorme bedrag, namelijk zo’n beetje drie keer meer dan we in Arnhem jaarlijks kwijt waren! Een verrassing voor ons, hoe dat in Italië berekend wordt: niet alleen naar het aantal bewoners van het object maar ook naar de vierkante meters bebouwd oppervlak, Tja, dat is in ons geval nogal wat. Niet dat we op al die vierkante meters afval produceren, het past niet eens in die kleine emmertjes. Nee, zo werkt dat hier (niet).

Ook over de maanden dat het huis van ons was maar we er nog niet woonden, moeten we afvalbelasting betalen, weliswaar een lager bedrag, maar toch. En last but not least bestaat ons huis eigenlijk uit twee wooneenheden: dit heeft niet alleen gevolgen voor de onroerend goedbelasting, maar ook voor de afvalbelasting. Voor de andere wooneenheid betalen we ook voor het organisch afval, wat we niet aanbieden omdat we alles composteren. “Dan willen we graag nog een compostvat van u” vragen we aan de betreffende gemeentelijke afdeling. Nee dus, dat is dan weer niet mogelijk – en een emmer voor deze afvalsoort ook niet. Volg je het nog? Wij (ook) niet.

Zorgpassen

Begin augustus waren we nog hoopvol over de ontvangst van onze zorgpassen waar we toen al wel meer dan twee maanden op wachtten. Nou, die zijn dus nooit gekomen. En de moed hebben we opgegeven na bijzonder slechte ervaringen op en met het belastingkantoor, de Agenzia delle Entrate. We zullen je onze belevenissen maar besparen, maar het komt erop neer dat hun systeem de juiste schrijfwijze van ons adres niet aankan. Wij zijn daar zelf achter gekomen na een telefoontje met het hoofdkantoor van de publieke zorg in Rome waar men ons vertelde dat de passen eind juli zijn verstuurd. Bij de Agenzia delle Entrate is men vervolgens echt niet bereid ons fatsoenlijk te helpen maar wordt ons gewoon recht in het gezicht verteld dat we nog meer maanden geduld moeten hebben en beter een brievenbus op het postkantoor kunnen huren.

Gelukkig hebben we de zorgpassen digitaal, tot nu toe is de enige consequentie dat we geen nieuwe rol PMD-zakken uit een van de drie automaten in Ragusa kunnen halen, want daarvoor moet je je zorgpas invoeren. Ja, ja, het is niet te geloven. Gelukkig gaf de afvalinzamelaar aan dat we ook gewoon doorzichtige volle pedaalemmerzakken mogen aanbieden, een prima oplossing!

Er kan nog meer (tegenslag) bij (het lijkt Ik Vertrek wel)

Zoals je in Parole 15 hebt kunnen lezen koken we hier, net als in Nederland, op inductie. In januari hebben we een inductiefornuis gekocht en deze in april in gebruik genomen. Op een avond in augustus is Pauline aan het koken terwijl Hans een ommetje maakt. Een onverwachte, kleine explosie zorgt voor een half bereide maaltijd en een complete stroomuitval omdat de aardlekschakelaar is uitgevallen. Natuurlijk flinke schrik en helaas is al snel duidelijk dat het inductiefornuis defect is.

De oven doet het gelukkig nog wel, maar koken is niet meer mogelijk. Gelukkig hebben we twee elektrische kookplaatjes en een barbecue buiten, dus alles bij elkaar kunnen we nog gewoon een warme maaltijd bereiden. Het kapotte fornuis is een gevalletje garantie maar we zijn in Italië dus na drie weken verschijnen er twee monteurs. Ondertussen hebben we maar een airfryer aangeschaft, nu de avonden korter en kouder worden is barbecueën geen optie meer: het is hier eerder donker dan in Nederland en we eten pas rond 20 uur.

Het verhaal speelt zich nog steeds af in Italië dus na wat belletjes van onze kant staan de monteurs 7 weken later weer op de stoep, met maar liefst twee nieuwe printplaten. En zelfs nu lukt het niet om alle vier de kookzones te laten functioneren. Het fornuis krijgt het predicaat ‘niet repareerbaar’ en we horen nog. Inderdaad, gelukkig nu veel sneller want 3 weken later staan we in de winkel en wordt geregeld dat we gratis een nieuw inductiefornuis krijgen. 

Begin december wordt het fornuis omgeruild. Wat is dat wennen: na 3 maanden weer kunnen koken op alle vier de kookzones, wauw! Maar de vreugde is van korte duur: na welgeteld 6, ja zes, dagen ‘boem’ en daarna totale duisternis en stilte in huis….. Weer grote schrik en natuurlijk enorm balen; dit is toch werkelijk niet te geloven? Helaas is dit fornuis compleet kapot, we hebben nu ook geen functionerende oven meer. Maar ons improvisatietalent scoort ondertussen hoge ogen: dankzij de twee elektrische kookplaatjes en de airfryer eten we heerlijke maaltijden. Gelukkig maar, want de monteurs komen pas ergens in januari (..). Om eerlijk te zijn: reparatie hoeft van ons niet meer, maar dat zullen we wel moeten laten gebeuren. We zijn echt klaar met dit merk inductiefornuis en zitten niet te wachten op ergere schade. Wordt vervolgd, fingers crossed, zeggen we maar.

Als er in de loop van september een einde komt aan de maandenlange periode van droogte en er af en toe regen valt, kijken wij binnen vaker omhoog. Is er lekkage te bespeuren of houden we het droog? Droog houden we het helaas niet maar gelukkig valt het tot nu toe mee en zijn we er op tijd bij om ergens een poosje een emmer of dweil te plaatsen. We wisten dat we rekening moesten houden met lekkages en je zult begrijpen dat we hopen op een niet te natte winter en enorm uitkijken naar ons nieuwe (pannen)dak.

Het laatste pechgeval, nou ja, ‘gevalletje’, is onze auto. In oktober moest-ie voor het eerst APK gekeurd worden. Zonder problemen werd de auto goedgekeurd zoals verwacht mag worden voor een vier jaar oude auto. Een maand later, op een dinsdag in november, willen we boodschappen gaan doen maar de auto dacht er anders over: het bestuurdersportier ging nog open maar de achterklep niet meer. Hmmm…. even proberen: starten lukt ook niet meer. Toen wisten we het meteen, een Toyota-kwaaltje: de 12 Volt accu is leeg. Boodschappen doen kunnen we even vergeten, Hans gaat op de vouwfiets naar een automaterialenwinkel om een acculader te kopen, zo’n 12 km totaal heen en terug.

Maar helaas wel door pech achtervolgd: de acculader blijkt defect dus gauw voor de lange middagpauze weer op de fiets en onder duizendeneen excuses van de verkoper de volgende acculader eerst maar even in de winkel geprobeerd. Hans heeft in ieder geval genoeg kilometers in de kuiten voor vandaag. Eenmaal thuis sluit hij de acculader op de 12 Volt accu van de auto aan en in de loop van de middag kunnen we alsnog boodschappen gaan doen. In de volgende dagen blijkt dat het laden van de accu maar beperkt lukt. Dus besluiten we op vrijdag om toch maar naar de garage te gaan met de vraag om de accu eens door te meten. Het antwoord is geen verrassing: die moet vervangen worden. Gelukkig kan dat meteen gebeuren (soms gaat het heel snel in Italië!) en dat is maar goed ook: wij zijn zonder problemen bij de garage gearriveerd maar om de auto de werkplaats in te rijden….. moest er eerst een jumpstarter aan te pas komen. Oefff, wij blij dat we besloten hadden om toch maar naar de garage te gaan! 

We blijven smullen uit eigen tuin

Je hebt in eerdere Paroles al veel kunnen lezen over de talrijke fruitbomen en kruiden die verspreid op ons terrein groeien en de groenteplanten die we hebben gepoot. In juli konden we de eerste tomaten, komkommers en rucola oogsten, in de loop van augustus waren de (mini) watermeloenen rijp en ook de cactusvijgen en gewone vijgen. Nadat eind september de dagtemperatuur daalde en het, vooral ‘s nachts, ook vochtiger werd, kwamen er ineens meer komkommers, aubergines en paprika’s aan de planten en groeiden er nu wel volop sperziebonen uit de uitgebloeide bloemen van de bonenplanten. De andere soort meloenplant blijkt geen meloenplant maar een courgettesoort, daar kwamen we in het najaar achter toen er ineens heel veel witte bloemen verschenen maar slechts een enkele vrucht. Wat we wel leerden was dat we de laatste 10 cm van deze plant konden oogsten en gekookt of gestoofd konden eten, tenerumi noemen ze dit op Sicilië. 

Met het oog op de winter kopen we nieuwe groenteplantjes bij het tuincentrum waaronder diverse koolsoorten (natuurlijk de typisch Siciliaanse paarse bloemkool), snijbiet en radicchio. Ook cicoria hebben we gepoot, een typisch Italiaanse groente, familie van de witlof maar met de smaak van andijvie. En tot slot friarielli, een groente waarvan je de jongste bladeren, stengels en bloemknoppen kunt eten. Een bosje ervan lijkt net op een bosje mini-broccoli’s.

Hadden we in de zomer te maken met de aanhoudende droogte en warmte, in het najaar werden het de slakken die de aanval openden op een aantal soorten nieuwe groenteplantjes. Maar bijna alle planten doen het erg goed en inmiddels hebben we al gesmuld van snijbiet, cicoria en friarielli.

De temperatuur in de herfst was overdag met waarden tussen de 20 en 25 graden erg aangenaam. Regen bleef uit tot half december dus overdag waren we veel buiten, genietend van onze moestuin maar ook van alle wilde bloemen die gingen bloeien en vogels die gingen fluiten: het bezorgde ons een compleet lentegevoel!

In het eerste weekend van oktober hebben we ruim 50 kilo olijven geoogst van onze 5 olijfbomen. Samen met diverse buren en hun oogst zijn we naar een frantoio (olijvenperserij) geweest. Ruim 7 liter eigen olijfolie was het resultaat: heel bijzonder, onze eerste eigen olijfolie. En bovenal zó lekker, we zijn er heel blij mee! 

Badminton

De badmintonclub waar Hans in augustus mee heeft kennisgemaakt, bleek een echte ‘sportclub’. In Arnhem, bij RSVV, stond het recreatieve sporten centraal en kon je zonder officieel in een competitie te moeten spelen, op de sportavonden diverse potjes badmintonnen. De badmintonclub hier biedt alleen badmintonlessen en deelname aan een externe competitie. Op drie avonden per week twee uur deelnemen om nooit op dezelfde avond een ‘gewoon’ potje te kunnen badmintonnen was Hans toch wat te veel van het goede. Helaas, geen badminton voor Hans dus.

Buurtbijeenkomst

Ineens iedereen in rep en roer op de buurtapp, de wethouder heeft 850.000 euro budget om twee doorgaande wegen door ons buurtschap aan te pakken. En hij wil graag van de bewoners horen waar de meeste behoefte aan is. Burgerinspraak… wie had dat gedacht! Op een frisse zaterdagochtend is er een samenkomst met diverse andere bewoners die langs de betreffende wegen wonen. Gevaarlijke bochten aanpakken, camera’s installeren om afvaldump tegen te gaan en extra verlichting om de veiligheid te verhogen vinden we belangrijk. Als verrassing is ook de burgemeester van de nabijgelegen stad Comiso aanwezig, die ook voorzitter is van alle gemeenten in onze provincie. Zij vertelt ons dat de lokale overheid steeds nadrukkelijker contact met de burgers zoekt om zo effectief mogelijk te kunnen besturen, “ook al lopen we misschien wel jaren achter op de rest van Europa, we doen erg ons best”. Met een tevreden gevoel gaan we uit elkaar, na eerst een groepsfoto te hebben gemaakt. En nu maar hopen dat het budget niet is verdampt als de plannen zijn uitgewerkt…

Gezondheidszorg

Het beeld dat velen hebben over kwaliteit van de italiaanse gezondheidszorg is dat deze beduidend minder zou zijn dan de zorg in Nederland. Dat beeld is deels terecht, we merken dat de zorg hier vaak is ondergefinancierd, er tekorten zijn aan personeel, de faciliteiten verouderd ogen en de wachttijden voor niet-dringende ingrepen kunnen oplopen tot meerdere maanden. We hebben ervaren dat het zorgsysteem zich meer richt op preventieve zorg, dus meer en uitgebreidere controles in vergelijking met Nederland. Hans merkt dat de bloedonderzoeken vanwege zijn diabetes uitgebreider zijn. Het oogonderzoek is vergelijkbaar, maar in Nederland heeft hij nog nooit een uitgebreid (en periodiek herhaald) onderzoek naar de gezondheid van zijn vaatstelsel gehad. Voor diabetes is er een aparte specialist die al die uitslagen naast elkaar legt en zo een meer specifieke begeleiding biedt voor deze chronische ziekte dan Hans in Nederland kreeg.

5 December

In Nederland wordt op 5 december Sinterklaas gevierd. Dit feest kennen we op Sicilië totaal niet. Dus toen we bedachten om zelf pepernoten te bakken en vervolgens aan onze buren uit te delen, was dat een onverwachte maar zeer geslaagde en lekkere verrassing! 

Alla prossima

We wensen je gezellige feestdagen en een sprankelend 2026, tot de volgende update! 

Natuurlijk zijn we ook nu benieuwd wat je vindt van deze Parole, misschien wil je wat van ons weten, heb je een tip, of top…. hieronder ons mailadres: 
Hans en Pauline Op weg naar Sicilië
opwegnaarsicilie @ gmail.com