Parole, dat is Italiaans voor woorden. Wij vinden Parole een goed passende titel voor onze updates. Daarom dus: Parole !

Salve (hallo)!

We wonen inmiddels al 4 maanden op Sicilië, toen we de vorige Parole schreven waren dat 4 weken! De tijd vliegt en er is natuurlijk weer een hoop gebeurd. In ieder geval kunnen we vertellen dat we compleet ondergedompeld zijn in het Siciliaanse leven en al behoorlijk gewend zijn aan hoe zaken hier gaan (of niet).

Inmiddels is het volop zomer hier, sinds begin juni is het bijna elke dag rond en boven de 30 graden, met zelfs in juli een weekje rond de 40 – en dat was echt heet.

Geregeld!

Kort na aankomst begin april hebben we bij onze gemeente Ragusa de aanvraag voor residentie ingediend. Zoals we vertelden in de vorige Parole, kan het tot 45 dagen duren voordat er duidelijkheid komt of onze aanvraag is goedgekeurd. Spannend allemaal, want het komt nogal eens voor dat een aanvraag niet wordt goedgekeurd omdat de behandelend ambtenaar van mening is dat de zorgverzekering niet goed is. Daarom hebben we een verklaring van onze zorgverzekeraar meegestuurd met de aanvraag. 

In de loop van mei gaan we eens informeren bij de gemeente hoe het staat met onze aanvraag en of er misschien nog aanvullende documenten nodig zijn. We krijgen te horen dat ze minstens 3 weken achterstand hebben en op dat moment bezig zijn met de aanvragen van begin maart. Voordat jullie denken dat Ragusa een heleboel nieuwe inwoners krijgt: nou nee, ook voor een verhuizing binnen de stad, ja zelfs binnen een appartementengebouw moet je een aanvraag indienen. 

Het wachten op goedkeuring betekent ook dat we nog geen Italiaanse zorgverzekering kunnen afsluiten of een Italiaanse identiteitskaart kunnen aanvragen waarmee we bijvoorbeeld een auto kunnen kopen. Nadat we 3 weken van een huurauto gebruik gemaakt hebben, mogen we de auto van een lieve vriendin lenen. Super natuurlijk, maar het liefst willen we natuurlijk zo snel mogelijk een eigen auto. 

Begin juni praten we met buren over onze ervaringen op weg naar ons inwonerschap. Een buurvrouw vertelt dat ze via een vriendin iemand kent die bij de ‘anagrafe’ (de burgerlijke stand) van Ragusa werkt. Ze zal navraag doen… en inderdaad, de prosecco kan worden ingeschonken: onze aanvraag voor residentie is al een week geleden zonder problemen goedgekeurd! De gemeente informeert je dus niet… je moet er zelf achteraan. 

Nog meer regelen

Zodra we het document hebben opgehaald dat bevestigt dat we inwoners zijn van Ragusa, gaan we flink aan de slag. We vragen een identiteitskaart aan, regelen een zorgverzekering en gaan naar de afdeling afval en milieu om afvalemmers en een compostvat aan te vragen en te regelen dat ons afval wordt opgehaald. We schrijven het in twee zinnen op, maar in werkelijkheid zijn we hier vele uren en dagen zoet mee want ook nu moeten we naar allerlei loketten, afspraken maken of, als dat niet kan, in de wachtruimte gaan zitten en soms een uur wachten totdat we aan de beurt zijn. Ingevulde formulieren moeten worden verwerkt en doorgestuurd naar een andere afdeling en na een week (of soms langer) kunnen we terugkomen voor de vervolgstap.

We zijn er aan gewend geraakt dat zaken lang duren en omslachtig gaan, en dan is het nog maar de vraag of de uitkomst is wat je voor ogen hebt. Maar het is wat het is, ons druk maken heeft geen enkele zin, we gaan gewoon met de stroom mee en komen beslist ergens uit. 

En dat is ook zo.

De identiteitskaarten ontvangen we zo’n twee weken na onze aanvraag en al snel lukt het ons een auto te kopen, onze eerste Italiaanse auto! 

We sluiten een Italiaanse zorgverzekering af, we kiezen voor de publieke. Je kunt je ook privé verzekeren, of deze als aanvulling nemen naast de publieke. Bij het kantoor van de zorgverzekeraar kiezen we ter plekke een huisarts vanaf een lange lijst namen aan de muur, heel bijzonder hoe dat gaat hier. Er wordt ons verteld dat als de huisarts je niet bevalt, je zo een ander kunt kiezen. We gaan op kennismakingsgesprek bij de huisarts en zij zorgt ervoor dat Hans Italiaanse medicatie kan krijgen.

Met de afvalinzameling loopt het helaas wat stroever: we krijgen bij het kantoor van de afvalinzamelaar drie emmers: voor het glas, papier/karton en het restafval. Voor het plastic afval een rol met zakken en een compostvat voor het groenafval. Hoewel ons wordt verteld dat de inzameling nu ook bij ons zal plaatsvinden, is niets minder waar. De (vaste) medewerker laat ons afval nogal eens staan. Een gemeenteambtenaar die zich met afval bezighoudt, geeft ons haar whatsapp nummer zodat we haar kunnen informeren als het mis gaat met de inzameling. De beste mevrouw heeft inmiddels heel wat foto’s en berichten ontvangen maar het is wellicht een ‘cultuurdingetje’ dat je bijna nooit een reactie krijgt. Gelukkig gaat het inmiddels behoorlijk goed met de inzameling dus het is ons duidelijk dat de ambtenaar actie heeft ondernomen op onze appjes.

Nu nog het regelen van het betalen van de afvalbelasting, inclusief korting daarop omdat we een compostvat hebben gekregen en dus geen organisch afval aanbieden. Dat verzoek is opmerkelijk genoeg afgewezen, hierop hebben we vervolgens uiteraard gereageerd en er werd ons verteld dat alle documenten in orde zijn en dat de afwijzing min of meer op een misverstand zou berusten. Na nog een mail van onze kant belde eind juli de betreffende ambtenaar op en bood haar excuses aan voor de gang van zaken: onze aanmelding en het verzoek voor de korting zouden elkaar hebben gekruist. Ze belooft ons dat we eind oktober bericht krijgen over de te betalen afvalbelasting, waarbij de korting vanwege het composteren zal zijn verwerkt. We gaan het meemaken.

Wat ook afwachten is: onze zorgpassen. Inmiddels wachten we al meer dan twee maanden op de bezorging in onze brievenbus. Post uit Nederland is er met ongeveer 7 dagen, maar het bezorgen van de tessera sanitaria in het buitengebied lijkt erg moeilijk. En helaas is er geen track and trace beschikbaar, we moeten steeds naar het belastingkantoor om navraag te doen. Volgende week maar weer eens navragen…

Verdrietig nieuws

In de vorige Parole vertelden we dat we begin april met onze twee katten hebben gereisd met de auto, het vliegtuig en opnieuw de auto van Nederland naar ons nieuwe huis nabij Ragusa. Om ze goed te laten wennen aan hun nieuwe woonomgeving hebben we ze een aantal weken binnengehouden en in deze periode regelmatig aangelijnd mee naar buiten genomen om ze goed te laten kennismaken met hun nieuwe thuis en omgeving. In de tweede helft van mei was het moment daar dat ze zelfstandig op pad mochten. Spannend natuurlijk! Gelukkig wisten ze beiden steeds keurig hun thuis terug te vinden. Het betekende wel dat diverse fauna om ons huis niet meer veilig was en er regelmatig een hagedis (of alleen z’n staart) gevangen werd. 

Op een vroege avond begin juni ging onze kater Bobbie nog even op stap, de moestuin door en aan het eind de muur over. Hij kwam echter niet meer terug: geen reactie op ons geroep, op het gerammel met z’n etensbakje, niets. Omdat juist hij vaak verder weg op stap ging dan onze andere kater, bekroop ons een angstig gevoel dat Bobbie was verdwaald. Na enige tijd hebben we hem gevonden op het behoorlijk ontoegankelijke terrein achter onze moestuin, maar tot ons grote verdriet leefde hij niet meer. We hebben geen idee wat er gebeurd is, alles had er van weg dat het een plotselinge dood moet zijn geweest. We hadden hem nog zoveel jaren vol met mooie kattenavonturen hier gegund maar het heeft niet zo mogen zijn.

Water, water, teveel water

Bij het verschijnen van de vorige Parole  waren we vol goede hoop dat de problemen met de waterleiding in de badkamer vrijwel verholpen zouden zijn. Onze elektricien/loodgieter zou nog een keer terugkomen voor wat afwerking in de badkamer, maar alle kranen konden weer zonder problemen worden gebruikt.

Bij het verschijnen van de vorige Parole  waren we vol goede hoop dat de problemen met de waterleiding in de badkamer vrijwel verholpen zouden zijn. Onze elektricien/loodgieter zou nog een keer terugkomen voor wat afwerking in de badkamer, maar alle kranen konden weer zonder problemen worden gebruikt.

Begin juni legt onze elektricien/loodgieter samen met Hans een nieuwe toe- en afvoerleiding buitenom naar de keuken aan, zo heerlijk dat aan het einde van deze dag we gewoon weer overal direct water kunnen gebruiken.Sinds dat moment hebben we geen problemen meer (gehad) met de waterleiding, maar eigenlijk is dat ook niet meer mogelijk want alles is immers vernieuwd. Pffff, dat hoofdstuk is afgesloten.

Voortgang verbouwplannen

Toen we nog in Nederland woonden, zijn we al aan de gang gegaan met ontwerpen voor de verbouwing en renovatie van onze boerderij tot gastenverblijf en woonplek voor onszelf. Tijdens de drie klusweken in januari stelde onze ingenieur een wijziging voor waarbij een van de gastenkamers niet in de binnenhof maar aan de achterzijde van de boerderij zou worden gerealiseerd. Een goed idee vonden we. In het oude gedeelte van de boerderij, daar waar we de gastenkamers willen realiseren, hebben we veel ruimte en dat biedt ons de mogelijkheid om wat alternatieve plannen te maken. Half juli is onze ingenieur hier geweest en hebben we de ideeën verder in detail besproken. We zijn er nog niet helemaal uit hoe die te realiseren, omdat er beperkingen zijn vanwege de hoogte van het schuine dak en rondom de waterafvoer. 

Ons toekomstig eigen woongedeelte bevat nogal wat niveauverschillen, iets dat we ons eerder onvoldoende hadden gerealiseerd. Maar we hebben een mooi schetsontwerp gemaakt, vinden we zelf.

Onze ingenieur heeft niet alleen de reis van 2,5 uur gemaakt om hier te kijken en te praten over zijn ideeën, nee, we gaan ook samen naar de gemeente, de Genio Civile (houdt toezicht op de naleving van bouw- en veiligheidsnormen) en de Soprintendenza (beschermt en beheert cultureel erfgoed). Ons huis staat in een archeologisch gebied, er zijn hier in de directe omgeving prehistorische grotten. Gevolg is dat er hier niet zomaar een graafmachine in de grond los mag gaan, daar moet eerst de Soprintendenza bij betrokken worden. In anderhalf uur spreken we diverse medewerkers en daarmee vormt onze ingenieur zich een goed beeld van de (on)mogelijkheden voor de verbouwing en de wijze hoe hij de verbouwplannen zo soepel mogelijk door de hele procedure kan loodsen.

Smullen uit eigen tuin

In de vorige Parole  vertelden we jullie al over de talrijke fruitbomen en kruiden die verspreid op ons terrein groeien. In mei hebben we op de weekmarkt en bij een tuincentrum allerlei plantjes gekocht voor de moestuin: tomaten, aubergines, komkommer, paprika, sperziebonen, rucola, venkel, meloenen en pompoenen. We zijn heel benieuwd of het allemaal gaat aanslaan in onze moestuin, gaat groeien en bloeien en vruchten geven. Het is voor ons ook experimenteren: we vinden relevante informatie op internet en krijgen tips van onze buren en vrienden. Als het vanaf begin juni erg warm wordt, maakt Hans tentconstructies van bamboestokken en plastic zeil om de jonge plantjes tegen de hete zon te beschermen. Elke avond zijn we een poos zoet met water geven en we zijn trots dat op een enkel plantje na, alles gaat groeien. In juli oogsten we onze eerste tomaatjes, komkommers en rucola. Heerlijk!

We zien ook een paar watermeloenen groeien, net als aubergines en paprika’s, De sperziebonen groeien en bloeien flink, maar daar blijft het helaas bij: geen boon te zien. Ook de andere meloensoort en de pompoenplanten geven wel bloemen, maar geen vruchten. Zo jammer. Misschien vanwege de afwezigheid van insecten? Ondertussen hangen de pruimenbomen vol met rijpe pruimen, Pauline maakt er heerlijke jam van maar ook als los fruit smaken de pruimen fantastisch.  

Perla delle Parole

Een pareltje in deze nieuwsbrief: de kappertjesplant. Op Sicilië komt de kappertjesplant veel voor, vooral op braakliggende of ongerepte terreinen. Oude ruïnes kunnen compleet overwoekerd worden door kappertjesplanten, ze stellen maar weinig eisen aan hun ondergrond. Bekend zijn de kappertjes van de rondom Sicilië gelegen eilanden Pantelleria en Salina.

Op onze binnenplaats groeien ook kappertjesplanten. In januari heeft Pauline ze gesnoeid op aanraden van een van de verkopers. Waar het aan ligt, we hebben geen idee, maar nadat we hier sinds april wonen, groeien de planten als een tierelier en er komen ook nieuwe tevoorschijn. In de tweede helft van mei kunnen we voor de eerste keer kappertjes oogsten: de bloemknopjes van de plant, ter grootte van een doperwt. Op Sicilië is het de gewoonte ze in te maken in zout (azijn is een andere optie), we maken een leuk voorraadje en gebruiken de kappertjes in salades en (pasta)sauzen. Buren en vrienden verbazen zich over de vele enorme planten bij ons en komen ook gezellig oogsten. Zo leert Pauline dat je van de nieuwste blaadjes van de plant een heerlijke salade kunt maken, dat moet natuurlijk worden geprobeerd en ja hoor, mmmmm, Sicilianen weten wel wat lekker is!  

Tot zo’n beetje eind juni kunnen we kappertjes oogsten, daarna worden de knopjes te hard en verschijnen er ook minder, als gevolg van de hitte en droogte. De knoppen die niet geoogst worden, groeien uit tot prachtige bloemen die vooral aan het einde van de dag opengaan en een heerlijke geur verspreiden. De vruchten die na de bloei verschijnen aan de plant kunnen ook geoogst worden: kapperappeltjes of kapperbessen, hier op Sicilië ‘cucunci’ genaamd. Ze worden, net als de kappertjes, ook een tiental dagen in zout gelegd om ze geschikt te maken voor consumptie. Ook daar maken we een voorraadje van en ook die smaken heerlijk!  

Wil je in Nederland ook genieten van kappertjes of kapperappeltjes? Dat kan, bij vrijwel elke supermarkt kun je kappertjes kopen. Kapperappeltjes zie je minder, maar bij de ‘grote namen’ zijn ze zeker verkrijgbaar.  Buon appetito!

Alweer koeien

Stonden er eind april op een maandagochtend ineens onverwacht elf jonge koeien in onze wei, in de loop van juni kregen we weer tijdelijk een kudde grazers die ons terrein kwamen kortwieken en als dank bemesten. Maar nu was het afgesproken werk: de dames en heer, er liep een flinke stier bij, zijn van buren. In de loop van de dagen dat ze bij ons liepen, merkten we dat ze zich niet alleen tegoed deden aan het gras, ook bomen werden vakkundig gesnoeid. Ja, zelfs vijgcactussen ontkwamen niet aan de hongerige koeien, iets dat we wel heel bijzonder vonden vanwege de talrijke gemene stekels.

Ook de buren waren verbaasd, maar ja, tussen eind mei en half juni is het op Sicilië tijd voor de ‘scozzolatura’, waarbij een deel van de vijgcactussen-in-wording van de planten worden verwijderd om de rest extra groeikansen te geven en een extra bloei plus vruchtvorming later in het jaar te stimuleren. Blijkbaar vonden de koeien het leuk om ons een handje te helpen met deze snoeiklus. 

Op een avond liep het echter uit de hand: de dieren deden zich te goed aan cactussen bij een muur tussen onze moestuin en de lager gelegen wei waar ze liepen. Opeens verloor de muur stabiliteit en stortte in! Dit was natuurlijk niet de bedoeling, we waren bang dat de koeien nu de moestuin in zouden komen met alle gevolgen van dien. De overburen kwamen en bij het licht van de tractorlampen werd de betreffende wei afgesloten en konden we weer opgelucht ademhalen.

Bezoek uit Nederland

Een paar jaar geleden hebben we door onze berichten op social media iemand leren kennen die ook plannen heeft om op Sicilië een toeristische activiteit te starten. Berend uit Nijmegen is toen ook een keer bij ons op bezoek geweest in Arnhem en dat was erg leuk en gezellig. Hij volgt ons via Parole. Begin juli was Berend met z’n camper in de buurt van Ragusa en een bezoek aan ons kon natuurlijk niet uitblijven. Wat bedoeld was als middagje gezellig bijpraten bleek veel te kort: de volgende ochtend om 10 uur hebben we hem uitgezwaaid! Ideaal als je per camper reist en dus alles bij je hebt, geen afgesproken overnachtingsplekken hebt en wij genoeg grond beschikbaar hebben om een nachtje te staan. We vonden het erg gezellig en het was ook weleens fijn om bezoek te ontvangen waarmee je in je moederstaal kunt praten. 

We komen wat tekort

In eerdere Paroles hebben jullie kunnen lezen dat ons woongedeelte hier aanmerkelijk kleiner is dan ons huis in Nederland. Dat we dus niet voor alles wat uit de verhuiswagen kwam een plek hadden, was dan ook geen verrassing maar iets waar we rekening mee gehouden hadden. In een van de ruimten in de oudbouw staan dus volle verhuisdozen met spullen die we (voorlopig) niet nodig hebben. Maar toch komen we allebei tot de conclusie dat we wat missen. In onze woonkeuken om precies te zijn. 

Opbergruimte. Voor een aantal pannen, voor houdbare levensmiddelen en kruiden, en voor bakspullen. Die bewaren we of in onze opslagruimte in de oudbouw, of in een van de opgestapelde verhuisdozen in de keuken. Daar worden we niet blij van. De twee kleine bovenkastjes en de Siciliaanse dressoirtjes bieden gewoonweg te weinig ruimte. Ruimte is er wel in onze woonkeuken, maar dan moeten we de hoogte in. We besluiten een oud dressoirtje in de ruilen voor een nieuwe, hoge kast.

In een videocall met een IKEA-medewerker half mei komen we tot een prachtige oplossing van 4 samengestelde kasten, de levering staat gepland voor 2 juni ‘s avonds tussen 21.00 en 23.00 uur. Dat vinden we wel heel vreemd, zo laat, het is immers dan al donker hier maar ja, het lukte ons ook om een verhuiswagen uit te laden op dat tijdstip dus waarom niet een paar dozen van IKEA. Maar 2 juni is een nationale feestdag hier (Festa della Repubblica), een dag waarop vrijwel alle winkels dicht zijn dus of we dan een levering konden verwachten? Het leek ons heel onwaarschijnlijk. 

Er werd uiteindelijk een nieuwe leverdatum gepland voor 27 juni. Pffff, wat een tegenvaller. We hadden immers ook gezien dat onze pakketten eind mei al bij het transportbedrijf waren binnengekomen. Maar goed, niets aan te doen, gewoon geduldig afwachten. Als eind juni de dozen arriveren, zet Hans stuk voor stuk de kasten in elkaar. Pauline maakt ze schoon en ruimt ze in. We zijn blij met de meer opgeruimde woonkeuken en het feit dat we alles wat we nodig hebben nu bij de hand hebben.

Alla prossima

Tot de volgende update!

Natuurlijk zijn we ook nu benieuwd wat je vindt van deze Parole, misschien wil je wat van ons weten, heb je een tip, of top…. hieronder ons mailadres: 
Hans en Pauline Op weg naar Sicilië
opwegnaarsicilie @ gmail.com